Als arts houd je je dag in dag uit bezig met de gezondheid van mensen. Je controleert ze, geeft advies, behandelt ze, schrijft medicijnen voor, of verwijst ze door naar een specialist. Voordat je als arts kunt gaan werken, moet je lang studeren. Eerst volg je een basisopleiding van zes jaar, pas daarna kies je een specialisatie. Kies je bijvoorbeeld voor de studie tandgeneeskunde, dan kun je je bijvoorbeeld specialiseren tot orthodontist. Of word je ingeloot voor een studie geneeskunde? Dan kun je er o.a. voor kiezen huisarts te worden. Als huisarts sta je dicht bij de patiënt en stel je de eerste diagnose.

Voor ingewikkelde behandelingen of operaties wordt doorverwezen naar een medisch specialist, zoals een uroloog of een oogarts. De specialist onderzoekt de patiënt, stelt de diagnose en voert de behandeling uit. Ook geeft hij of zij leiding aan assistent-artsen. In academische ziekenhuizen horen er bovendien onderwijs- en onderzoektaken bij. Wanneer de klachten niet lichamelijk maar psychisch zijn, komt de psychiater in actie. Hij kan met een combinatie van medicijnen en therapie mogelijk een oplossing bieden. De enige arts die geen patiënten behandelt, is een patholoog-anatoom. Hij of zij bepaalt de doodsoorzaak wanneer iemand is overleden. Gaat het om moord of om een natuurlijke dood? Autopsie kan dan uitsluitsel geven.

In deze medische beroepen gaat het niet om het directe contact met patiënten, maar om de technische en commerciële kant. Het gaat in eerste instantie om de link tussen de farmaceutische industrie en de behandelende arts. Een bepaald geneesmiddel, bijvoorbeeld, wordt ontwikkeld en geproduceerd, en vervolgens verspreid onder huisartsen en apothekers. Dit doen artsenbezoekers. Dit is een vertegenwoordiger van een farmaceutisch bedrijf. De apotheker koopt het geneesmiddel vervolgens in en geeft het door aan de patiënt. Hij of zij is een expert op het gebied van medicijnen, en geeft daarom ook voorlichting en advies.

Behalve medicijnen gaat het in de medische industrie ook om de ontwikkeling van technische hulpmiddelen, zoals bijvoorbeeld pacemakers, kunstknieën of protheses. Biomedische technologen werken aan de verbetering van zulke producten. Zij gaan niet veel om met de patiënt, in tegenstelling tot de orthopedisch technoloog. Hij of zij meet het hulpmiddel, zoals een prothese, daadwerkelijk bij de patiënt aan. Wie vooral geïnteresseerd is in onderzoek, en minder in het menselijk lichaam, kan een carrière als biotechnoloog overwegen. Dan houd je je vooral bezig met de verbetering van planten en dieren.

Dierenartsen en dierenverzorgers houden zich bezig met de gezondheid van allerlei soorten dieren. Zij werken bijvoorbeeld in een dierentuin, een kinderboerderij, een asiel of een grote dierenwinkel. Verzorgers met een mbo- of hbo-opleiding houden zich bezig met de dagelijkse verzorging: het voeren van dieren, het schoonmaken van de verblijven en het controleren van hun gezondheid. Ook hebben ze regelmatig contact met bezoekers of klanten, om hen te vertellen over de dieren en hun verzorging.

Mocht er iets mis zijn met de gezondheid van een dier, dan wordt de dierenarts ingeschakeld. Hij heeft een wo-opleiding diergeneeskunde gevolgd en weet hoe hij een ziek of gewond dier moet behandelen. De dierenarts stelt een diagnose en voert de behandeling uit: er worden medicijnen voorgeschreven of er wordt geopereerd. Ook adviseert de arts hoe mensen het beste kunnen zorgen voor hun huisdier.

Deze beroepen gaan over vrije tijd, gezondheid en sport. Wetenschappers die in één van deze zaken zijn gespecialiseerd geven vooral advies: aan individuen, maar ook aan grote organisaties zoals de overheid. Een vrijetijdswetenschapper, bijvoorbeeld, houdt zijn ogen open voor innovaties en trends in de maatschappij, op het vlak van vrije tijd. Hij onderzoekt waarom mensen voor bepaalde recreatie kiezen, wat er verandert, en welk beleid de overheid moet hanteren. Een gezondheidswetenschapper houdt zich bezig met de optimalisering van de gezondheidszorg, en denkt bijvoorbeeld na over de organisatie van een ziekenhuis: wat is het efficiëntste?

Bewegingswetenschappers geven zowel aan organisaties als individuen advies. Hoe creëert een bedrijf, bijvoorbeeld, goede en gezonde werkplekken? En hoe kan een topsporter nog beter gaan presteren? Door op een wetenschappelijke manier naar ‘bewegen’ te kijken kunnen veel problemen worden opgelost. Individuele begeleiding staat ook centraal in het beroep van de docent lichamelijke opvoeding. Als gymleraar maak je leerlingen enthousiast voor sport, en werk je dag in dag uit aan hun lichamelijke conditie.

Deze beroepen houden zich bezig met sport en beweging. Sportinstructeurs geven sportlessen, aan groepen maar soms ook aan individuen. Ze stellen plannen op, geven tips en uitleg, en trainen vaak zelf mee. Dagelijks hebben ze direct contact met de klant. De sportmanager is degene die het sportcentrum draaiende houdt: hij of zij regelt de bedrijfsvoering en organiseert bijvoorbeeld de financiën, het personeel en de marketing.

Mocht er met iemand iets fysiek niet goed in orde zijn, dan kan de hulp van een fysiotherapeut nodig zijn. Een fysiotherapeut helpt namelijk mensen die klachten hebben aan het bewegingsstelsel. Het kan bijvoorbeeld gaan om mensen met een sportblessure. Ook chronisch zieken, mensen met een aangeboren motorische beperking, of mensen die moeten revalideren na een ongeluk, worden door de fysiotherapeut geholpen. Hij of zij onderzoekt de klachten, stelt een behandelplan op en begeleidt de therapie.

Al deze beroepen houden zich bezig met de geestelijke gezondheidszorg: de hulpverlening bij psychische problemen of persoonlijke zorgen. Er is een belangrijk onderscheid te maken in deze sector, tussen enerzijds de medische en anderzijds de religieuze hulpverleners.

Psychiaters en psychologen vallen in de eerste categorie, zij benaderen hun patiënten vanuit een wetenschappelijk perspectief. Door middel van gesprekken proberen zij eerst het probleem beter te begrijpen en een diagnose te stellen. Het kan bijvoorbeeld gaan om een trauma, een depressie, of een eetstoornis. Door middel van therapie wordt vervolgens geprobeerd de gedachtes en gevoelens van de patiënt te beïnvloeden. Een psychiater heeft bovendien de bevoegdheid om medicijnen uit te schrijven, zoals bijvoorbeeld antidepressiva.

Theologen, pastoraal werkers, en geestelijk verzorgers, praten ook met hun cliënten. Maar anders dan psychologen bieden zij geen therapie. In plaats daarvan proberen ze vanuit een religieuze of levensbeschouwelijke achtergrond steun te bieden. Ze zijn het luisterende oor, bijvoorbeeld bij ziekte, rouw of andere zorgen. Theologen houden zich verder bezig met het bestuderen van het geloof en het prediken in een kerk.

Als manager in de zorg, of zorgmanager, ben je verantwoordelijk voor het aansturen en begeleiden van de verschillende afdelingen binnen een zorginstelling. Je vertaalt de missie van de instelling naar beleidsmatige prioriteiten en doelen. Je hebt de leiding over teamleiders en afdelingshoofden en stuurt de rest van de organisatie aan in nauw overleg met het managementteam. Je stelt het zorgjaarplan op voor de instelling. Hierin vertaal je de strategische doelen naar concrete activiteiten.

Het werkplan wordt vervolgens opgevolgd door teamleiders en afdelingshoofden. Verder houd jij functioneringsgesprekken met medewerkers en informeer je het personeel binnen de instelling over het verloop van het voorgaande jaar, financiële budgetten en restricties en het nieuwe beleid binnen de instelling. Je zorgt ervoor dat je op de hoogte blijft van nieuwe ontwikkelingen in wet- en regelgeving met betrekking tot de zorg en ga je na in hoeverre deze gevolgen hebben voor de zorginstelling waarbinnen jij werkt.

Mensen die werkzaam zijn in paramedische beroepen voeren medische behandelingen uit, maar zijn zelf geen arts. Zij hebben geen geneeskunde gestudeerd maar hebben een andere, specifieke opleiding gevolgd. Daarmee ondersteunen ze de arts op allerlei verschillende gebieden. Heb jij interesse in de medische wereld en lijkt het je wat mensen te helpen met hun gezondheid? Dan is één van deze twaalf ondersteunende beroepen misschien iets voor jou.

Elk houdt zich bezig met een bepaald lichaamsdeel, een specifieke gezondheidsklacht, en biedt hier een eigen oplossing of therapie voor aan. Het bekendste beroep is misschien wel de mondhygiënist(e), die de tandarts ondersteunt, door het gebit te controleren en te verzorgen, of de optometrist, die metingen aan het oog verricht. Ook een diëtist is een paramedisch beroep. En denk verder aan de logopedist, die mensen met stem- of spraakproblemen behandelt, de huidtherapeut, die huidproblemen aanpakt, of de laborant echografie, die met röntgen of scans foto’s kan maken van het binnenste van je lichaam.

Deze drie beroepen draaien allemaal om het ondersteunen van de arts en het verzorgen van de patiënt. Waarschijnlijk kun je je bij alle drie ook wel een voorstelling maken. De operatie-assistent assisteert logischerwijs bij een operatie in het ziekenhuis: hij bereidt de operatie voor, zorgt dat de operatiekamer gereed is en geeft de juiste instrumenten aan aan de arts.

Ook verpleegkundigen vind je vooral in het ziekenhuis, en anders in verpleeghuizen, de psychiatrie of de gehandicaptenzorg. En ook hier heb je een intensief contact met de arts en draag je veel bij aan de uitvoering van de behandeling. Jij controleert de medicatie, observeert de patiënt en voert alle dagelijkse verzorging uit.

Ook de verloskundige richt zich vooral op de verzorging, maar dan van moeder en kind: vóór, tijdens en na de geboorte. Jij helpt bij de bevalling, controleert de gezondheid en vormt bovendien een vraagbaak voor de aanstaande vader en moeder.

Al deze beroepen gaan om het verlenen van hulp aan mensen die in de problemen zitten. Jij bent degene die met hen praat, de problemen bespreekt en vervolgens een behandelplan opstelt. Hoe kan het probleem worden opgelost? Wat moet de cliënt zelf doen, en waarvoor kan hij doorverwezen worden naar een hulpverlenende instantie? Meestal is de relatie één op één: jij biedt de eerste ondersteuning en ziet, als het goed gaat, direct resultaat.

Er bestaan verschillende beroepen voor verschillende doelgroepen. De jeugdhulpverlener is er op gericht om kinderen of jongeren te helpen, die bijvoorbeeld in een moeilijke thuissituatie zitten. Sociaalpedagogische hulpverleners richten zich juist op volwassenen, die allerlei soorten persoonlijke problemen kunnen hebben. En bij financiële of materiële problemen, zoals schulden, bijvoorbeeld, wordt vaak de maatschappelijk werker ingeschakeld. De medewerker in de ontwikkelingshulp valt een beetje buiten dit rijtje: hij of zij richt zich op het verbeteren van de levens van mensen in ontwikkelingslanden. Door acute noodhulp te verlenen en de voorzieningen te verbeteren draagt hij bij aan een betere wereld.

Wie werkt in de non-conventionele of alternatieve gezondheidszorg probeert mensen met gezondheidsklachten te helpen. Maar niet op de gangbare medische wijze, zoals een arts, die dan bijvoorbeeld een geneesmiddel voorschrijft, of een operatie uitvoert. Alternatieve geneeswijzen wordt door niet-artsen uitgevoerd, en gaan meestal uit van therapieën om de problemen te verhelpen. Vaak worden deze niet door medische faculteiten erkend of aan officiële opleidingen gedoceerd.

Hier worden twee non-conventionele beroepen besproken: de chiropractor en de kunstzinnig therapie. De chiropraxie gaat om de behandeling van het zenuwstelsel en de wervelkolom, door een speciale massage met de handen worden wervels en botten weer op de goede plek gezet. De kunstzinnige therapie gaat naast lichamelijke klachten ook om psychische klachten, die bijvoorbeeld het gevolg van kunnen zijn stress. Met middelen uit de kunst komt de patiënt tot ontspanning zodat de klachten verdwijnen.